Μια κατηγορία μόνο του.......

ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.....!!!!


Τo Μυστήριο του Ελληνικού Αλφαβήτου.

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης. Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:



“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.



Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.
Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.
Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.
Γα = Γή (δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.
΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ.
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.
Θη = προστ. ρημ. θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!

Τι έχετε να πείτε;;;

Τι να πω κι εγώ?
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι...
Πού το βρήκες?

xoris na xero ligo liakopoulaieiko mou akougetai ... den me peithei

Όσους φιλολογους ρώτησα επι του θέματος (συμπεριλαμβανομένων κοντινών μου συγγενών) μου είπαν ότι μέχρι τώρα δε το ήξεραν, αλλά ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα.Αν μπορούν και κάποιοι άλλοι να ρωτήσουν κάποιον πιο ειδικό γιατί εγώ είμαι και λίγο μαλωμένος με τα αρχαία.Με έπεισε πάντως, όπως και μεγαλύτερους μου και γνώστες του αντικειμένου....Έχω κι άλλα σχετικά,αν σας ενδιαφέρουν τέτοια....

PS Ναι, ο Καλ-Ελ έχει να κάνει με την ελληνική μυθολογία,από κει εμπνεύστηκαν τον Superman.

Τ να σου πω!!!! Δεν το έχω ξανακούσει.... Όσο γ περισσότερες πληροφορίες,δεν είμαι σε θέση να σου δώσω,γιατί έχω πάρει διαζύγιο με τα αρχαία.... ΙΣΩΣ είναι σωστό....ωραία φαίνεται σαν άποψη...

Για να πω την αλήθεια....ναι!!!!Τα αρχαία έχουν πεθάνει εδώ και πολλούς αιώνες.Πλέον μιλάμε τα ΝΕΑ Ελληνικά που έχουν λιγότερη σχεση με τα αρχαία απ όσο νομίζουμε σε πολλά θέματα(π.χ. προφορά)

Ισχύει αυτό που λες.Το έχω ακούσει κι εγω από έγκυρη πηγή.Τα ΑΡΧΑΙΑ Ελληνικά είναι πράγματι η τελειότερη γλώσσα όλων των αιώνων.Κρύβει απίστευτα μαθηματικά.Κάποια άλλη στιγμή αν έχω χρόνο και όρεξη θα γράψω κάποια πράγματα κι εδώ.Αλλά επαναλαμβάνω, ότι τα νέα Ελλήνικά(τουλάχιστον ο τρόπος που εκφέρονται είναι πιο κοντά στα Λατινικά). Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βορειοευρωπαίοι είτε ακούσουν Έλληνα είτε Ιταλό είτε Ισπανό τους φαίνεται ίδια γλώσσα!!!Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο απο Γαλλία(δε θυμάμαι με ποιούς ήμουν, νομίζω στη Disney ήταν πάντως):Ρωτάμε κάτι έναν Γάλλο, του φάνηκε περίπου αυτονόητο και μόλις είδε τις εκφράσεις μας είπε πολύ ειρωνικά και κάνοντας μια χειρονομία:''Aaaa Portuguese....''!!!!!

Και συνεχίζουμε με το αγγλικό κατα τα άλλα κείμενο που διαβάζει άνετα Έλληνας ΧΩΡΙ΅να ξέρει ΚΑΘΟΛΟΥ Αγγλικά.Αυτό με άλλη γλώσσα δε γίνεται!!

The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.

The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama.
Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal - clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.

There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.

Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.

It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism.

haha! pl kalo! mas t efere H filologos mas st taksH na t doume........

καλό!